Antiochië
Antiochië (Turks: Antakya) is de hoofdstad van de Turkse provincie Hatay en het gelijknamige district aan de Middellandse Zee. De stad heeft ongeveer 150.000 inwoners. Ondanks het feit dat Antiochië nog maar sinds 1939 bij Turkije hoort, is Turks vandaag de dag de meest gesproken taal van de lokale bevolking.
Info[bewerken]
Geschiedenis[bewerken]
Antiochië was in de oudheid de hoofdstad van het Seleucidische Rijk en later van de Romeinse provincie Syrië.
Antiochië werd in 300 v.Chr. door Seleucus I Nicator (een van de generaals van Alexander de Grote) gesticht aan de rivier Orontes en al snel tot hoofdstad verklaard. Dit betekende een verschuiving van het machtscentrum van Babylon in Mesopotamië naar Syrië. Seleucus en zijn opvolgers stichtten elders nog andere steden met de naam Antiochië.
Al snel groeide de stad uit tot een grote metropool, mede door de vele handelswegen vanuit Azië die hier samenkwamen en de grote haven in het naburige Seleucia. Ze werd een van de belangrijkste hellenistische cultuurcentra en kwam op de tweede plaats na Alexandrië in Egypte. De stad fungeerde lange tijd als één van de westelijke eindpunten van de zijderoute. Ook in de Romeinse periode bleef ze één van de grootste steden van het rijk. Meerdere keizers verfraaiden Antiochië met grote tempels en andere openbare gebouwen.
De stad speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van het vroege christendom en wordt meermaals genoemd in het boek Handelingen van de Apostelen. Volgens de overlevering was de Grot van Sint-Petrus de plaats waar de apostelen Paulus en Barnabas samen kwamen. Het Patriarchaat van Antiochië was de zetel van één van de vijf christelijke Patriarchaten binnen het Romeinse Rijk.
De stad raakte in verval na de Perzische invasie in 540 en de verovering door het islamitische Arabische rijk in 636. De belangrijkste oorzaak was, naast de herhaaldelijke plunderingen en verwoestingen, de verschuiving van de handelsroutes die veelal via Constantinopel gingen nadat dit de hoofdstad werd van het Oost-Romeinse Rijk.
In de elfde eeuw wisten de Byzantijnen de stad te heroveren op de Arabieren maar in 1084 maakten de Seltsjoeken, tijdens een van de vele Byzantijns-Seltsjoekse oorlogen, zich meester van Antiochië.
De kruisvaarders veroverden de stad in 1098 onder leiding van Bohemund I. Tijdens het beleg zou de heilige Sint-Joris verschenen zijn. De kruisvaarders maakten van Antiochië de hoofdstad van het Prinsdom Antiochië, één van de kruisvaardersstaten.
Antiochië werd veroverd door de Mammelukken in 1268. In 1322 vielen de Mongoolse legers de stad binnen. Ze werd zo grondig verwoest dat ze nooit meer uitsteeg boven een provinciestad. Haar rol als handelsstad werd overgenomen door het naburige Iskenderun.
Na de Eerste Wereldoorlog behoorde Antiochië eerst tot het Franse mandaatgebied Syrië, maar in 1939 werd de stad Turks grondgebied.
Arriveren[bewerken]
Per vliegtuig[bewerken]
De luchthaven van Hatay, gelegen op 25 kilometer van het stadscentrum van Antakya, is de kleine luchthaven van de stad die echter enkel binnenlandse vluchten aanbiedt. De dichtstbijzijnde internationale luchthaven is die van Adana, een paar honderd kilometer naar het noorden. De 'Havas' bus rijdt vanaf de luchthaven om het uur naar het centrum voor 9 lira, en de rit duurt ongeveer 20-30 minuten.
Per trein[bewerken]
Het dichtstbijzijnde station is in Iskenderun, die dagelijks meerdere treinverbindingen heeft met Adana en Mersin.
Per bus[bewerken]
Turizm [1] biedt busverbindingen aan vanuit alle grote steden in Turkije. Er zijn ook busverbindingen met Aleppo in Syrië.
Per auto[bewerken]
Per boot[bewerken]
Rondreizen[bewerken]
Bekijken[bewerken]
De Orthodoxe kerk in Antiochië: De kerk van de heilige Petrus is één van de oudste kerken in de wereld.
Doen[bewerken]
Kopen[bewerken]
Eten[bewerken]
Uitgaan[bewerken]
Overnachten[bewerken]
Veiligheid[bewerken]
Gezondheid[bewerken]
Contact[bewerken]
Dagelijks leven[bewerken]
Rondom[bewerken]
| Dit artikel bevat informatie uit het artikel Antiochië op Wikipedia. Bekijk de paginageschiedenis daar voor de lijst van auteurs. |